Големата тајна на Стив Џобс: На 19 години замина во Индија, го усвои древното знаење и стана милијардер

Во 1974 година, дваесетгодишниот Стив Џобс, тогаш само студент кој го напуштил колеџот Рид, го спакувал ранецот, ја избричил главата и заминал за Индија во потрага по духовно просветлување. Не барал бизнис модел. Барал – како што самиот рекол – „внатрешна јасност и вистина“.

Она што тогаш не го знаел е дека искуството на сиромаштија, тишина и аскетизам ќе стане неговиот највреден капитал.

„Едноставноста може да биде потешка од комплексноста“

Во текот на седумте месеци што ги поминал во Индија, Џобс се соочил со целосно отсуство на западна логика. Наместо брзина, структура и контрола, наишол на хаос, тишина и прифаќање на непознатото. Наместо во технолошки лаборатории, инспирацијата ја пронашол во прашливи села и зен практики.

„Едноставноста може да биде потешка од комплексноста: мораш напорно да работиш за да ги прочистиш мислите и да создадеш нешто едноставно. Но тоа се исплатува на крајот, затоа што кога ќе го постигнеш тоа – можеш да поместуваш планини.“

Оваа филозофија го основала сето она што подоцна го работел во „Apple“: од дизајнот на првиот Macintosh компјутер, до естетиката на iPhone. Сè морало да биде минимално, интуитивно и длабоко поврзано со човековото искуство.

Зен и уметноста на дизајнот на кориснички интерфејс

Интересно е што Џобс, по враќањето во САД, изјавил дека Индија „му ги исчистила мислите“ и му помогнала да разбере што луѓето навистина сакаат – иако не знаат сами да го искажат тоа. Тоа подоцна го преточил во производите на „Apple“: уреди кои зборуваат со јазикот на емоцијата, а не само на функцијата.

„Луѓето не знаат што сакаат додека не им го покажеш.“

Џобс верувал дека технологијата мора да биде продолжение на духовната функција, а не само алатка за работа. Неговото инсистирање на контрола врз секој детал – од хардверот и софтверот, до пакувањето – произлегувало од зен учењето за целосноста.

Од прашина до трилиони

Малкумина знаат дека времето кое Џобс го поминал по ашрами и пешачејќи бос низ рурална Индија ја поставило основата за неговиот подоцнежен однос кон парите. Никогаш не тежнеел кон луксуз на начин типичен за Силиконската долина. Неговиот фокус бил на влијание, смисла и естетика.

Сепак, токму таа филозофија му донела богатство од над 10 милијарди долари, додека „Apple“ ја надмина вредноста од 1 трилион долари, станувајќи првата американска компанија со таа ознака.

Зошто искуството на сиромаштија го направи богат

Постои парадокс што го следи Стив Џобс – човекот кој стекнал огромно богатство, обидувајќи се да се ослободи од желбата за него.

Индија не му понудила бизнис план, туку внатрешна мапа. Го научила дека:

• Нема суштинска вредност во акумулирањето.
• За еден производ да биде голем, мора да биде едноставен и автентично човечки.
• Тишината и интроспекцијата можат да доведат до револуционерни идеи.

Можеби најважната лекција што можеме да ја научиме од Џобс е дека вистинскиот капитал не доаѓа од грчевито барање пари, туку од автентично разбирање на себеси, светот и она што навистина им е потребно на луѓето.

Во Индија научил дека „помалку“ навистина може да значи „повеќе“ – и токму тоа „помалку“ му донело повеќе од еден билион долари.

„Најважната работа е да имаш храброст да го следиш своето срце и интуиција. Сè останато е споредно.“