„Бела тортура“ – брутална метода користена во Иран
Низ историјата, човештвото развило различни методи на мачење – како средство за казнување, присилно добивање признанија или за заплашување.
Од античките цивилизации до современите времиња, мачењето било применувано во различни култури и општества, често одразувајќи ги политичките, верските и општествените норми на своето време.
Кога станува збор за мрачната „уметност“ на мачењето, ретко што е толку едноставно и ефективно како методата што ја користеле Иранците на почетокот на 2000-тите. Станува збор за казна која делува на психолошко ниво, пишува LADbible.
Методата ја спровела Револуционерната гарда на Иран како одговор на обидите за политички реформи. Во рамки на овој суров метод, затворениците биле држени во самици со месеци, па и години, во екстремно застрашувачки услови.
Тие биле сместени во целосно бели ќелии – ѕидовите, подот, таванот, па дури и облеката што ја носеле и храната што ја добивале (незачинет ориз сервиран на бели пластични чинии) – сè било бело.
За да се засили чувството на празнина и изолација, над затворениците биле поставени неонски светилки кои не создавале сенки, а сите површини биле мазни. Просторијата била целосно тивка – чуварите стоеле во тишина, а ѕидовите, подот и таванот биле звучно изолирани.
Овој вид на изолација имал тешки психолошки последици. Затворениците, најчесто новинари, честопати се соочувале со деперсонализација, халуцинации и дури психоза.
Целта била да ги натераат да потпишат признанија и да ги откријат своите политички убедувања. Најпознатиот затвореник што го доживеал ова „бело мачење“ бил поранешниот студент по медицина Амир Фахравар, кој бил задржан во „таен“ притворски центар во затворот Евин.
„Не гледавме никаква боја – сè беше бело. Ќелијата беше бела, подот беше бел, облеката бела, светлината бела. Храната ни беше бел ориз. Не можевме да слушнеме гласови. Бев таму осум месеци и потоа не можев да се сетам на лицата на татко ми и мајка ми. Кога ме пуштија, веќе не бев нормален човек“, раскажува Фахравар. Тој морал да става бело ливче хартија под вратата за да ги извести чуварите – кои носеле специјални обувки за пригушување на звуците – дека сака нешто, бидејќи му било забрането да зборува со кого било.
Според извештајот на Amnesty International за неговото притворање, Фахравар бил првпат уапсен на 17 години, откако јавно го критикувал режимот во Иран. „Го прашав испитувачот: ’Што сакате од нас?‘“, вели тој, додавајќи: „Сфатив дека сакаат да внесат страв во целото иранско општество. Сакаат да им го исперат мозокот на сите деца во Иран.“
Случаи на „бело мачење“ биле пријавени и во САД и Венецуела, пренесува Вечерњи лист.
