Познатата арктичка експедиција од 19 век била осудена на пропаст: Екипажот го изел сопствениот капетан

Трагичната судбина на познатата експедиција Френклин го открива очајот на нејзините членови, додека посмртните останки на еден од капетаните на таа експедиција потврдуваат случај на канибализам поттикнат од глад и болести среде безмилосниот арктички мраз.

Трагичната судбина на арктичката експедиција на Френклин од 19 век продолжува да ги фасцинира историчарите и археолозите. Во 1846 година, британските бродови ХМС Терор и Еребус останаа заробени во арктичкиот мраз, што го означи почетокот на очајната борба за опстанок на нивните екипажи. До 1848 година, 105 морнари, вклучувајќи го и капетанот Еребус Џејмс Фицџемс, се обиделе да избегаат, но никој не преживеал.

Документот пронајден во една пештера на островот Крал Вилијам ја раскажува мрачната приказна на Фицџемс за ситуацијата. Бродовите ХМС Терор и Еребус беа напуштени на 22 април 1846 година. Сер Џон Френклин почина на 11 јуни 1847 година, а вкупната загуба на експедицијата до денес беше 9 офицери и 15 морнари, напиша Фицџемс. Се верува дека преостанатите преживеани никогаш не успеале да го напуштат островот.

Значајни нови откритија

Во последниве години, научниците направија значајно откритие и ги идентификуваа останките на Фицџемс. Процесот на идентификација вклучува ДНК анализа на коските пронајдени на островот Крал Вилијам, усогласени со примероци од потомците на Фицџемс. Ова е само втора позитивна идентификација на останките на несреќната екипа на Френклин.

Забот, пронајден меѓу стотици коски, бил клучен за идентификацијата. Коската на вилицата поврзана со забот покажувала знаци на канибализам. Археологот Даглас Стентон од канадскиот универзитет во Ватерло ја нагласи суровоста на ситуацијата во која се нашла неуспешната експедиција на Френклин. Ова покажува дека тој умрел пред барем неколку други морнари и дека ниту чинот ниту статусот не биле владејачки принципи во последните очајни денови на експедицијата додека се обидувале да се спасат, објасни тој.

Очајот бил посилен од грозењето

Мрачната реалност во која се нашле членовите на таа експедиција ја потврдуваат и извештаите на сведоците на Инуитите од 1850-тите, кои забележале знаци на канибализам меѓу посмртните останки на морнарите. Истражувањата во 1990-тите потврдија дека некои коски имаат траги од колење. Тоа го покажува нивото на очај што морнарите на Френклин мора да почувствувале да направат нешто што инаку би го сметале за грозоморно, вели антропологот Роберт Парк, исто така од Универзитетот во Ватерло.

Иако канибализмот е сензационализиран во популарната култура, новото истражување поврзано со експедицијата на Френклин дава остра слика за преживување во незамисливи услови. Стентон ги нагласи страшните околности во кои се нашол екипажот на таа експедиција, каде што морнарите гладувале и биле болни, со мали шанси за преживување на замрзнатиот Арктик.

Фицџемс е и првата потврдена жртва на канибализам од експедицијата на Френклин. Неговите коски, заедно со коските на другите, беа положени во гроб обележан со спомен плоча. Научниците продолжуваат да бараат ДНК од други потомци за да помогнат да се идентификуваат повеќе остатоци од експедицијата.

Гореспоменатото истражување беше објавено во списанието Journal of Archaeological Science: Reports.