Што кога лекарот ќе каже: „Сè ти е тоа во главата“? Погрешната дијагноза уништува животи и ги турка луѓето кон самоубиство
Често постои „бездна на недоразбирање“ меѓу лекарите и пациентите, што доведува до тоа автоимуни заболувања како лупус и васкулитис да бидат погрешно дијагностицирани како психички или психосоматски нарушувања. Ваквите погрешни дијагнози можат да имаат огромни и долготрајни последици врз пациентите, а некои ги туркаат кон самоубиство, открија истражувачите во студија на Универзитетот во Кембриџ.
Во истражување со 3.000 учесници, пациенти и клиничари, откриено е дека погрешните дијагнози, кога лекарите им велат на пациентите дека „сè им е во главата“, се поврзани со влошено здравје и недоверба во здравствениот систем.
Поради ова, истражувачите ги повикуваат лекарите да имаат поголема свесност за овие болести, за тие да бидат препознаени и дијагностицирани навреме.
Автоимуни болести – невидливи, но опасни
Автоимуните заболувања како ревматоиден артритис, лупус и васкулитис се хронични воспалителни состојби кои го напаѓаат имунолошкиот систем и можат да оштетат органи и ткива.
Тие често се тешки за дијагностицирање, бидејќи пациентите пријавуваат различни симптоми, од кои многу се невидливи, како екстремен замор и депресија, се наведува во студијата.
Доктор Мелани Слоун од Универзитетот во Кембриџ ја водела студијата во која биле испитани искуствата на пациенти со лекари од две големи групи, секоја со по 1.500 лица, а биле спроведени и детални интервјуа со 67 пациенти и 50 клиничари.
Резултатите се објавени во научното списание Rheumatology.
Погрешни дијагнози – уништени животи
Пациентите на кои автоимуните болести им биле погрешно дијагностицирани како психосоматски или психички проблеми, почесто страдаат од силна депресија, анксиозност и полошо ментално здравје.
Еден пациент за истражувачите изјавил:
„Докторот ми рече дека јас самиот си ја предизвикувам болката што ја чувствувам. Тоа не можам да го заборавам. Кога ми кажа дека сум сам виновен, западнав во депресија и анксиозност.“
Повеќе од 80% од пациентите изгубиле верба во себе, а 72% изјавиле дека и по неколку децении ги вознемирува погрешната дијагноза.
„Ова го уништи моето доверба во лекарите. Почнав да се плашам да им кажам какви симптоми имам. Дури престанав да ги пијам лековите.“
Друг пациент сведочел:
„Не заслужувам помош затоа што ова е болест за која сум сам виновен. Кога и да се сетам на првичната дијагноза, имам глас во главата што ми вели дека сам сум си виновен. Тоа чувство не може да исчезне. Се обидов.“
Најстрашното сведоштво доаѓа од пациент кој изјавил:
„Кога ме отфрли мојот ревматолог, веќе бев суицидален. Тоа ме турна преку работ. Фала му на Бога што сум лош во обидите за самоубиство. Но, трауматично е кога лекарите ги игнорираат твоите бизарни симптоми и почнуваш да им веруваш дека навистина е ’сè во твојата глава‘.“
Во студијата се наведува и дека некои лица извршиле самоубиство поради погрешната дијагноза.
Лекарите мора да бидат подобро едуцирани
„Иако многу лекари имале добри намери кога дијагностицирале психосоматски или психички нарушувања за необјасниви симптоми, овие погрешни дијагнози можат да предизвикаат длабоки негативни чувства и да влијаат на животот, самодовербата и самогрижата на пациентите.
Ова е тешко да се исправи, дури и откако ќе се постави точна дијагноза.
Мораме да бидеме подобри во лекувањето, но и во едукацијата на клиничарите за автоимуни болести уште во раните фази“, изјави д-р Мелани Слоун.
