Иако била филмска икона и најплатена кабаретска пејачка, Марлен Дитрих пристигнувала неколку часа пред настапите за лично да ги чисти театрите и концертните сали, уверена дека никој друг не може да го направи тоа толку темелно како што го прави таа.
Легендарната глумица и пејачка Марлен Дитрих веќе повеќе од три децении не е меѓу нас – почина во 1992 година.
Оваа неповторлива дива од златното доба на Холивуд остави длабока трага во филмската историја, со своите култни улоги, а особено со ликот на Лола-Лола во филмот Der blaue Engel (Синиот ангел) од 1930 година. Со својот непогрешлив стил и препознатлив, храпав глас, Марлен стана симбол на гламурот и храброста, особено затоа што за време на Втората светска војна ја одби својата родна Германија и храбро застана на страната на сојузниците, дури и активно учествувајќи во антифашистичката пропаганда.
Но, зад блескавата фасада се криеше екстремно ексцентрична жена. Освен по својата гламурозна мода — која вклучуваше носење машки костими и промовирање на андрогиниот стил — Марлен беше позната и по својот бурен приватен живот, исполнет со љубовни врски со и мажи и жени, како и по нејзината фасцинација со контроверзни теми. Токму оваа контрадикторност – меѓу холивудска икона и авангардна бунтовничка – ја направи Марлен Дитрих еден од најзагадочните и највлијателни симболи на поп-културата.
Пруска дисциплина што ја обликувала
Родена во Берлин во 1901 година, Марлен пораснала под силно влијание на пруската дисциплина, која го обликувала нејзиниот карактер и односот кон животот и кариерата. Нејзиниот татко, полицаец, и мајката, која потекнувала од воена фамилија, ја воспитувале во духот на строги правила, ред и дисциплина, што подоцна ќе стане суштинска карактеристика на нејзиниот професионален живот.
Од најрана возраст научила колку се важни точноста, одговорноста и самоконтролата — вредности длабоко вкоренети во прускиот менталитет.
Оваа дисциплина ја следеше во текот на целата нејзина кариера. На филмските сетови и на сцената, Марлен беше позната по воената прецизност и совршена организација. Пристигнувала точно на време, барала совршенство во секој детал — од костимите до сценографијата. Додека снимала, асистентите зад камера држеле огледала за да биде сигурна дека изгледа беспрекорно во секој кадар.
Нејзиниот неумолив перфекционизам, поттикнат од тоа пруско воспитување, ја терал да работи до исцрпеност, никогаш не дозволувајќи си слабост или компромис. Дури и во подоцнежните години, кога ликот на femme fatale избледел, таа продолжи да живее со иста строгост — како да ја одржува контролата над своето наследство и јавен имиџ.
Опседната со чистота
Марлен не била опседната само со изгледот — нејзината опсесија со чистотата била речиси легендарна.
Иако јавноста ја гледала како совршена икона на гламурот, зад сцената стоела жена која не можела да поднесе неред.
Нејзиниот дом, хотелските соби и грим-собите зад сцената морале секогаш да бидат во апсолутен ред.
Нејзината ќерка, Марија Рива, изјавила дека мајка ѝ често со часови чистела бањи, бришела прашина и дезинфицирала сè што ќе допрела.
За Марлен, чистотата не била само естетика — таа верувала дека редот одразува внатрешен мир и самоконтрола.
Нередот ја излудувал, а колегите раскажуваат дека секогаш носела свои средства за чистење – сапуни и детергенти, дури и кога патувала. Во хотелите барала персоналот да чисти по нејзините стандарди. На филмските сетови, нејзиниот костим, реквизити и личен простор морале да бидат совршено организирани.
Иако оваа навика можела да се смета за дел од нејзиниот перфекционизам, многумина ја доживувале како екстремна, па дури и бизарна страна на нејзината личност — но токму тоа ја направило уште пофасцинантна.
Чистела и во театрите во кои настапувала
Во 1950-тите, Марлен стана најплатената кабаретска пејачка во светот и ја освојуваше публиката на „Broadway“, во лондонскиот „West End“, како и низ Европа и Америка.
И покрај статусот на една од најголемите уметници на своето време, таа секогаш пристигнувала неколку часа порано пред настапите — за лично да ги исчисти театрите и концертните сали. Бришела подови, столчиња и бини, убедена дека никој друг не може тоа да го направи толку совршено како таа.
Нејзиниот перфекционизам не завршувал на сцената. Колегите сведочеле дека влегувала во грим-собите на други уметници за да исчисти и да го среди просторот пред нивните настапи.
Овој ритуал на чистење и ред бил нејзиниот начин да постигне внатрешен мир и фокус пред да излезе на сцена.
Поради тоа, во печатот се појавил прекарот – „Кралицата на Ajax“ (по популарното средство за чистење). Наместо да се навреди, Марлен ја прифатила титулата со гордост, уверена дека редот, како и уметноста, бара совршенство.
Други вести
Помисли дека влегла во финале, па следуваше пресврт: Мисицата се посрами пред целиот свет
