Џејн Доусон тврди дека за време на „привремена смрт“ при породувањето на својот син го сретнала покојниот татко – и засекогаш го променила начинот на кој гледа на смртта. Верува дека нејзиниот син ја носи неговата енергија.
Шкотската медиумка Џејн Доусон, денес 63-годишна, со години живее со приказна која го менува погледот на животот и смртта. Пред 24 години, за време на породувањето на својот син Арчи, таа доживеала искуство кое го опишува како „привремена смрт“. По губење на голема количина крв и нагло слабеење, вели дека почувствувала како го напушта своето тело и влегува во „друг свет“ – простор исполнет со мир, тишина и безусловна љубов.
Во тој свет, кој не можел да биде физички, Џејн тврди дека го сретнала својот татко Џејмс, кој починал само три месеци порано.
„Немаше светлина каква што ја познаваме, но сè зрачеше со топлина и спокој,“ се присетува таа. Нејзиниот татко, вели, ѝ рекол дека сè уште не е нејзино време и дека мора да се врати. Ѝ покажал, тврди таа, призори од нејзината иднина – настани што допрва ќе ги доживее и луѓе што ќе ги сретне – пред повторно да ја „врати“ во телото.
Средба што го менува погледот на смртта
По будењето, Џејн знаела дека доживеала нешто што не може да се објасни со медицински поими. Од тој ден, нејзиниот однос кон животот, смртта и верата се целосно променил.
„Рајот не е место, туку состојба – премин од една форма на енергија во друга,“ објаснува таа. Смртта повеќе не ја доживува како крај, туку како промена на обликот на постоењето.
Со текот на времето, додека нејзиниот син растел, Џејн почнала да забележува бројни сличности меѓу Арчи и својот покоен татко – во начинот на говор, во изразот на лицето, па дури и во ситните гестови. Убедена е дека нејзиниот син ја носи енергијата на татко ѝ, па дури и дека е неговата реинкарнација.
„Не верувам дека тоа е случајност. Го чувствувам тато повторно тука – преку мојот син,“ вели таа.
Живот меѓу два света
Искуството на близок допир со смртта ја поттикнало Џејн подлабоко да ја истражи духовноста. Таа станала медиум, личност која, како што објаснува, пренесува пораки „од другата страна“, и тврди дека токму тоа искуство ѝ ја отворило способноста да „осети“ нешта што повеќето луѓе не можат да ги видат.
„Никогаш повеќе не сум се плашела од смртта,“ вели Џејн. „Кога ќе дојде мојот момент, ќе бидам подготвена. Знам дека ништо не исчезнува – само преминуваме во друго состојание на постоење.“
Нејзината приказна предизвикува поделени реакции – некои ја гледаат како доказ за постоење на живот по смртта, додека други сметаат дека станува збор за моќно психолошко и физиолошко доживување што го создава мозокот во екстремни услови. Научниците објаснуваат дека при тешки трауми или недостиг на кислород, може да настанат визуелни и емоционални халуцинации кои делуваат сосема реално. Но, за луѓето што ги доживеале – како Џејн – тоа е многу повеќе од биохемиска реакција.
Порака на надеж
Без оглед на објаснувањата, приказната на Џејн носи моќна порака за надеж, љубов и поврзаност меѓу генерациите.
Таа верува дека душите се среќаваат повеќепати, во различни облици, и дека љубовта меѓу родител и дете никогаш не згаснува.
„Смртта не е крај, туку враќање,“ вели таа.
За Џејн Доусон, границата меѓу животот и смртта повеќе не е непремостлива.
Таа ја поминала – макар и за миг – и се вратила со уверување дека ништо во овој свет навистина не се губи.