Зошто се бакнуваме?

Научниците веруваат дека бакнувањето ја тестира компатибилноста на партнерите – дека целта на бакнувањето е размена на плунка.

Кога луѓето се бакнуваат, тие разменуваат милиони бактерии. Научниците веруваат дека бакнувањето ја тестира компатибилноста на партнерите – дека целта на бакнувањето е размена на плунка. Но, од каде ни е таквото однесување?

Во приказните, бакнежот може да ја претвори жабата во принц или да ја разбуди заспаната убавица од кома. Симболично, бакнежите се клучна точка во развојот на личноста – во моментот кога се на раскрсницата помеѓу дете и возрасен, подготовка за романса и репродукција.

Во врските, бакнувањето создава физичка интимност што може да нè допре повеќе од зборовите на љубовта. За многумина и бакнежите се свети. Проститутките, ни велат филмовите, не се бакнуваат во усни – тие го чуваат тоа ниво на интимност за нивниот вистински љубовник.

Но, бакнувањето може да биде и неромантично. Бакнежот во челото на детето е нежен и грижлив, додека бакнежот во образ може да биде поздрав. Бакнувањето нечии нозе или земја пред нив покажува понизност и покорност — начин на покажување почит и стравопочит кон боговите и тираните.

Проблемот е што бакнувањето станува малку грубо кога зумирате на устата. Со бакнеж од 10 секунди се разменуваат 80 милиони орални бактерии. На овој начин многу често се пренесува болест.

Па зошто го правиме тоа?

Првиот бакнеж во историјата на човештвото

Троел Арбол, асириолог од Универзитетот во Копенхаген, Данска, вели: „Првите докази што ги имаме за бакнување уста до уста датираат од околу 2.500 п.н.е. Се појавува во митолошки текст од Месопотамија, антички Ирак. Текстот опишува Двајца богови кои се парат и се бакнуваат. што дефинитивно е сексуална средба“, изјавил Арбол за “DW”.

Арбол и коавторката Софи Расмусен претставија нов поглед на античката историја на бакнувањето и го објавија неодамна во списанието “Science”. Тие имаат нова теорија дека романтичното бакнување се развило во повеќе антички култури во текот на неколку милениуми. Покрај Месопотамија, текстовите го прикажуваат и еротското бакнување во Индија и Египет од 1.500 п.н.е.

Арбол тврди дека сексот и бакнувањето почнале почесто да се појавуваат кога пишувањето еволуирало од административна алатка во начин за раскажување приказни. Бакнувањето, на пример, е драматично прикажано во Епот за Гилгамеш, една од најстарите пишани приказни, напишана околу 2.000 п.н.е. Како и во современите толкувања, интимноста е трансформативна – дивиот човек Енкиду ја запознава светата проститутка Шамхат – сексуалниот чин со неа го претвора во маж.

Иако бакнувањето се наоѓа многу рано во некој вид еротска литература, Арбол исто така го наоѓа во секојдневната документација за животот во античка Месопотамија.

„На пример, невенчаниот маж или жена треба да се разделат и да не се бакнуваат. Општествата се обидоа да го регулираат романтичниот бакнеж. Фактот дека тој е регулиран јасно значи дека тоа било вообичаена практика во секојдневниот живот“, вели Арбол.

Дали бакнувањето е вродено?

Арбол претпоставува дека романтичното бакнување можеби не е вродено човечко однесување, туку се развива во сложени општества како научено однесување за парење.

„Изгледа дека бакнувањето не е универзално меѓу културите. Тоа се совпаѓа со зголемената сложеност на социјалните интеракции“, рече тој, наведувајќи ги и историските текстови и неодамнешните податоци дека 46 отсто од човечките култури не се бакнуваат во романтична смисла.

Но, некои антрополози веруваат дека бакнувањето е вродено, барем она неромантичното. Однесувањето како лижење и душкање е вообичаено кај цицачите како мачки, кучиња, слонови и мајмуни. Џуџестите шимпанза се бакнуваат како луѓе, во усните, за удобност и дружење, дури и по тепачка како знак на помирување.

Експертите веруваат дека романтичното бакнување можеби еволуирало од овој тип на бакнување кај повисоките цицачи. Така е и за време на нашиот развој. Прво ја доживуваме љубовта на нашите родители преку бакнежи и прегратки пред да го пренасочиме однесувањето кон нашите возрасни љубовници.

Болести и бакнување

Новите докази сугерираат дека бакнувањето можеби играло улога во олеснувањето на преносот на болеста низ човечката историја. Патогени за бакнување, како што се вирусот на херпес симплекс 1 (HSV-1) и Epstein-Barr вирусот (исто така познат како болест на бакнување или треска на жлездите) се пронајдени во човечки останки.

Арбол укажува на докази дека ХСВ-1 се променил во бронзеното доба, веројатно поради зголемената фреквенција на романтично бакнување. Во поново време, бакнувањето одигра улога во пренесувањето на коронавирусот, што ја натера Кина да го забрани бакнувањето, а Французите да избегнуваат да се поздравуваат.

За Туј До, кој е специјализиран за микробиологија на оралното здравје и работи на Универзитетот во Лидс во Велика Британија, не е изненадување што бакнувањето е канал за пренос на болести.

„Сите ние имаме 800-900 различни видови микроби кои живеат во нашите усти“, вели До за “DW”. „Кога се бакнуваме, разменуваме многу плунка и секакви микроби. Постои ризик од пренесување на болеста доколку се разменуваат вируси како хепатитис и ХСВ-1.

Задоволство и секс

Сепак, не е се толку одбивно. До објасни дека здравата уста бара избалансирана микробиолошка средина, а бакнувањето и споделувањето микроби со нашите партнери всушност може да биде важен начин за одржување на здрава разновидност на микроби во устата.

„Одредени видови бактерии, како што е стрептококусот саливариус, можат да помогнат во намалувањето на воспалението. Луѓето со голем број видови релевантни за здравјето имаат тенденција да имаат поздрава уста“, рече До.

Таа мисли дека бакнувањето не е од корист само за оралното здравје.

„Устата е порта за целото тело – таа е поврзана со микробиомот на нашите црева и кожа. Така, кога се бакнувате, тоа може да има позитивен ефект врз микробиомот низ телото, дури и на нашиот мозок и расположение“, рече До.

Научниците веруваат дека бакнувањето е начин на тестирање на потенцијалните партнери. Бакнувањето ни овозможува да ја процениме генетската подготвеност или општото здравје на партнерот со земање биолошки знаци од плунката.

Ако плунката е компатибилна, може да следи секс. Тактилните влезови од јазикот и усните предизвикуваат антички одговор на целото тело. Центрите за задоволство и награда на мозокот се вклучени, придружени со ослободување на хормони како окситоцин, допамин и серотонин. Кожата ви се зацрвенува, отчукувањата на срцето се забрзуваат, зениците се шират. Време е да се затвори вратата од спалната соба.